Podejście behawiorystyczne w nauczaniu skupia się na obserwowalnych zachowaniach uczniów i konsekwencjach tych zachowań. Według tej teorii, uczenie się wynika z doświadczeń wynikających ze wzajemnego oddziaływania jednostki i jej otoczenia. Celem podejścia behawiorystycznego jest wykształcenie pożądanych nawyków poprzez stosowanie nagród za odpowiednie reakcje oraz kary za błędne lub niepożądane działania.
Podkreślenie roli środowiska w kształtowaniu zachowań uczniów
Czym charakteryzuje się podejście behawiorystyczne w nauczaniu? To nurt pedagogiczny, który zakłada, że zachowanie jednostki jest kształtowane przez czynniki zewnętrzne. Według tej teorii ludzie uczą się poprzez doświadczenia i reagują na bodźce społeczne.
W ramach podejścia behawiorystycznego w nauczaniu kluczową rolę odgrywa środowisko. Nauczenie się nowych umiejętności czy nabycie określonych nawyków wynika bowiem ze zdobywania pozytywnych lub negatywnych skojarzeń z danymi sytuacjami.
Środowisko wpływa również na to jak dziecko odbiera edukację oraz jakie ma nastawienie do nauki. Dlatego też ważnym elementem podejścia behawiorystycznego jest stworzenie odpowiednich warunków dla dzieci podczas procesu uczenia – zarówno jeśli chodzi o pomieszczenie szkolne (np. dobrze wyposażone sale lekcyjne), ale także relacje między uczniem a nauczycielem oraz samym sposobem przekazywania materiału dydaktycznego.
Podejmując decyzje dotyczące metodyki prowadzonego przez siebie kursu warto pamiętać, że ułożenie planu zajęć powinno opierać się nie tylko o program przedmiotowy czy wymagane standardy jakościowe bądź ilościowe, ale także o zrozumienie i akceptację uczniów. Dlatego warto poświęcić czas na poznanie preferencji oraz potrzeb edukacyjnych swoich podopiecznych.
Innym ważnym elementem podejścia behawiorystycznego jest nagradzanie dobrego zachowania lub postępów w nauce. Przykładem może być np. dodatnia ocena albo słowo uznania od nauczyciela czy rodziców – takie działania wzmacniają pozytywne skojarzenia dziecka i motywują je do dalszego rozwoju.
W kontekście realizacji celu dydaktycznego nie można zapominać również o ewentualnej karze za złe zachowanie bądź niedociągnięcie w nauce – jednakże istotne jest tutaj to, że kara powinna mieć charakter pouczenia a nie ukarania.
Istnieje wiele narzędzi użytecznych dla pedagogiki behawiorystycznej: metodyka „uczenie się poprzez czynność” (learning by doing), technika modelowania (ang. modeling) opierająca się na obserwowaniu innych ludzi, jak również jedno ze źródeł informacji zwane warunkowaniem instrumentalnym lub operantowym – polegające na stosowaniu konsekwencji danemu zachowaniu; tzw.: nagrody lub kary mogą wpływać zarówno hamująco jak i pobudzająco.
Podsumowując – podejście behawiorystyczne w nauczaniu zakłada, że zachowanie człowieka jest kształtowane przez otoczenie. Dlatego tak ważne jest tworzenie odpowiednich warunków dla dzieci podczas procesu uczenia oraz nagradzanie dobrego zachowania lub postępów w nauce. W ten sposób uczniowie będą mieli pozytywne skojarzenia z nauką i chętniej angażowali się w proces edukacyjny.
Wezwanie do działania: Zapoznaj się z charakterystyką podejścia behawiorystycznego w nauczaniu na stronie https://www.oytam.pl/.
Link tagu HTML: Oytam
